Θα στείλω τον jack...

Τι γίνεται ρε παιδιά , δεν βλέπω να πέφτουν τα τηλέφωνα και νομίζω θα στείλω τον jack......

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ

Η παράδοση είναι παράδοση και ο Φώτης ξαναχτυπά ντυμένος κόκκορας,ζηλευτός,καμαρωτός . Άντε και του χρόνου παιδιά γεροί νάμαστε.

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΡΥΠΑΝΣΗ!

Η Συντονιστική Επιτροπή ενάντια στις δεξαμενές καυσίμων καλεί ΟΛΟΥΣ τους πολίτες της Καβάλας και της ευρύτερης περιοχής να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο κατά της δημιουργίας εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση λιθάνθρακα, που διοργανώνεται από το Δήμο Καβάλας, τη Συντονιστική Επιτροπή και τους φορείς της πόλης, την Τετάρτη 27/2/2008.

Έφτασε η ώρα, όλοι μαζί, δυναμικά, να απαντήσουμε με τη συμμετοχή και τη δραστηριοποίησή μας στην επιχειρούμενη υποβάθμιση της ζωής μας και του περιβάλλοντος.

Το Σάββατο 9/2/2008 η Συντονιστική Επιτροπή θα βρίσκεται στην πλατεία Καπνεργάτη, όπου θα διανέμει ενημερωτικό υλικό και θα συλλέγει υπογραφές κατά της εγκατάστασης του εργοστασίου.

Τα σχέδια τους δεν θα περάσουν!

Αναφορά υπαστυνόμου το 1923

Η αναφορά που ακολουθεί ανήκει στον Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμο του Κιλκίς, ο οποίος στις 7 Απριλίου 1923 αναφέρει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εγγράφως: «Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε "σταθείτε, ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας" και απαντησάντων "κλάστε μας τ' αρχίδια", απέδρασαν».

Μια εκδοχή της λέξης "Χαμαιτυπείο"

Χαμαιτυπείο

Μπορεί οι εταίρες να ασκούν ένα από τα αρχαιότερα επαγγέλματα του κόσμου, όπως φαίνεται όμως διεκδικούν τα πρωτεία και στον χώρο της τυπογραφίας. Οι ξακουστές εταίρες της Κορίνθου χρησιμοποιούσαν μία αρκετά πρωτότυπη τακτική, για να προσελκύουν τους πελάτες τους, χωρίς να προκαλούν την... κοινή γνώμη. Στο κάτω μέρος των σανδαλιών που φορούσαν, υπήρχαν ανάγλυφα ειδικά σημάδια ή ακόμη και λέξεις, οι οποίες αποτυπώνονταν στο έδαφος, καθώς περπατούσαν στο χώμα. Οι πελάτες ακολουθούσαν αυτά τα σήματα, για να φτάσουν στα. . . χαμαιτυπεία. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή (που υποστηρίζει ο Τάκης Νατσούλης στο βιβλίο του "Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις") η λέξη πρέπει να προέρχεται από το "χαμαί" και "τύπος" ή "τύπη"

Αφιερωμένο σε oσους γεννήθηκαν πριν το 1985

Αφιερωμένο σε oσους γεννήθηκαν πριν το 1985

H αλήθεια είναι τι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δυο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δυο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε τι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε απ το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα απο μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε τι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδουρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.Βγαίναμε απ το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος απο εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτ και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας απο ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν απ τη βρύση, οχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.Κυνηγούσαμε σαυρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το τι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε απ την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια απ τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πως τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και σοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα απο όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι απ τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!

Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...